حرف زدن و لاغری؛ تجربه‌ای از جلسات کوچینگ

“چاقی من ربط داره به حرف‌هایی که می‌خواستم بگم؛ اما یا نگفتم یا بد گفتم.”

این جمله‌ای از یک مراجع در جلسه کوچینگ هست.

اگر با دیدگاه قبلی خودم این حرف را می‌شنیدم به احتمال زیاد ناخودآگاه به دام قضاوت می‌افتادم که این هم بهانه‌ای است برای وضعیت اضافه وزن و چاقی. اما آنچه از کوچینگ آموخته‌ام کمکم کرد اجازه بدهم مراجع داستان خودش را روایت کند و من خوب گوش کنم و سوالاتی بپرسم که اقدام مناسبی انتخاب کند تا به حل مشکلش کمک کند.

آنچه در ادامه می‌خوانید خلاصه‌ی یکی از جلسات کوچینگ با مراجعی است که با هدف کاهش وزن مراجعه کرده؛ چندین بار رژیم‌های لاغری گرفته وزن کم کرده و دوباره چاق شده است.

…

• حرف نزدن باری از استرس و فشار روی دوش من داره که برای خلاصی ازش به شیرینی و غذاهای چرب و چیلی پناه می‌برم؛ چون واقعا حداقل برای مدت کوتاهی آرومم می‌کنه.

+ احساست وقتی حرفی هست که می‌خواهی بزنی چیه؟

• خیلی بده خیلی. خشم تمام وجودم رو می‌گیره. عصبی و پرخاشگر می‌شم.

+ از کی؟

• اول از طرف مقابلم و بعد از خودم که چرا نمی‌تونم حرفم رو بزنم.

+ معمولا تو این مواقع چکار می‌کنی؟

• هیچی یا با صدای بلند شبیه داد زدن حرف می‌زنم و دعوا می‌شه و نمی‌تونم ادامه بدم. یا سکوت می‌کنم و می‌رم و یه کم گریه می‌کنم. در هر دو صورت بعدش دلم می‌خواد با یه چیزی خودم رو آروم کنم و معمولا می‌رم توی آشپزخونه و …

+ پس به نظر می‌آد به این اطمینان رسیدی که این موضوع تاثیرگذار هست روی اضافه وزن الانت. درسته؟

• بله خیلی. واقعیت اینه که خیلی زندگی و خورد و خوراک منو تحت تاثیر قرار داده. البته حق دارید اگه فکر کنید که دارم بزرگش می‌کنم.

+ بهت این اطمینان رو می‌دم که اینطوری فکر نمی‌کنم.

+ بهم می‌گی حالا که به این آگاهی رسیدی می‌خواهی چکار کنی؟

• می‌خوام عوضش کنم. من رژیم گرفتن رو خوب بلدم اما با این کارها و این شیوه‌ای که دارم گند می‌زنم به بهترین رژیم‌ها.

+ خوب فکر می‌کنی چکار می‌شه کرد؟

• حرفم رو بزنم. حرفم رو بشنوند.

+ کدومش دست توئه؟

• (لحظاتی به فکر فرو می‌رود) حقیقت اینه که اولیش. مثلا خیلی وقت‌ها توقع دارم که همسرم بدون این که من حرفی بزنم از حالت چهره‌م بفهمه ناراحتم و معمولا نمی‌فهمه و من از این موضوع ناراحت می‌شم و این شروع یه سوتفاهم و ناراحتی دیگه است. الان دارم می‌بینم که توقع درستی نداشتم. می‌خوام روی خودم کار کنم.

+ چجوری؟

• می‌خوام راجع بهش فکر کنم.

+ می‌خواهی همین الان شروع کنی و بلند فکر کنی؟

• آره آره. فکر خوبیه.

+ یه سوال بپرسم؟ شاید بهت کمک کنه.

• بله حتما.

+ وقتایی هم بوده که این حرفت رو به خوبی زدی؟

• اوووووم. آره.

+ می‌تونی یادآوریش کنی؟

• اصولا وقتی توی ذهنم با خودم درگیر نیستم، آرومم، به خودم مسلطم و حرفم رو بهتر می‌زنم.

+ به نظر می‌آد اگه چیزی کمک کنه ذهنت آروم باشه نتیجه بهتری می‌گیری. درسته؟

• بله همین‌طوره.

+ فکر می‌کنی چی بهت کمک می‌کنه ذهنت آرومتر بشه؟

• الان چیزی به ذهنم نمی‌رسه می‌شه کمکم کنید؟

+ یه پیشنهاد می‌تونم بدم؟

• بله حتما. من به شما اعتماد دارم.

+ بنویس.

• بنویسم؟ چیو؟

+ حرفایی که توی ذهنت هست.

• راست می‌گید! آخ آخ چرا یادم نبود؟! من توی دوران دانشگاه یه دفترچه داشتم که اتفاقات روزم رو می‌نوشتم. حالم باهاش خیلی خوب بود. همین امروز می‌رم یه دفترچه برای روزنوشته‌هام می‌خرم و شروع می‌کنم.

+ می‌تونم بپرسم نوشتن چطوری کمکت می‌کرد؟

• انگار یه جورایی ذهنم رو روش خالی می‌کردم. سنگینی حرف‌هایی که توی دلم یا ذهنم بود برداشته می‌شد. فکر می‌کنم اینجوری با خودم بهتر ارتباط داشتم.

+ این کار جای حرف زدنت رو می‌گیره؟

• نه ولی کمکم می‌کنه آروم باشم و از روی خشم حرف نزنم. این می‌تونه کمکم کنه بهتر حرف بزنم. می‌خوام دوباره امتحانش کنم.

+ چیز دیگه‌ای هم هست؟

• حواسم باشه که وقتایی که خوب پیش می‌ره این حرف زدن چکار کردم و چی گفتم و چجوری گفتم. اصلا یه کاری می کنم همین‌ها رو توی دفترچه‌م می‌نویسم.

+ کی می‌نویسی؟

• شب‌ها قبل از خواب برام بهترین وقته. روزم رو مرور می‌کنم. خوشم می‌آد از این کار.

+ چیز دیگه‌ای هم هست که الان بخواهی بگی؟

• نه. شروع می‌کنم.

…